در قالی بافی از تکنیک های مختلفی استفاده می شود. سبک های رشته متفاوت است و تاریخچه را بین رشته ها حمل می کند.
فرش دستباف ابریشم ۶ متری دارای سطوح برجسته است که از انتهای گره های بافته شده بین تار و نخ تشکیل شده است. دو گره اصلی گره گوردس / گره ترکی و گره شینا / فارسی هستند که به ترتیب در فرش های آناتولی و ایرانی دیده می شوند.
گلیم فرشی است ساده یا ملیله بافته شده بدون پرز. عرض و کمیت نخ های تار و پود، ارتفاع پرز، گره های اندک استفاده شده و تراکم گره، همگی در ظاهر فرش پرز تأثیر دارند.
ملیله چاک دار/ چاک بافی رایج ترین تکنیک بافتی است که در ساخت قالی هایی با نقش های هندسی و مورب استفاده می شود. شکاف در فضای بین دو بلوک رنگی با چرخاندن نخ به دور آخرین تار در یک ناحیه رنگی و سپس چرخاندن پود رنگ بعدی به دور تار مجاور ایجاد می‌شود.
قفل دوبل و اینترلاک که به عنوان تار مشترک یا بافت تک قفل نیز شناخته می شود، به پودهایی از دو بلوک رنگی مجزا اشاره دارد که (در جهت مخالف) حول همان تار می چرخند که مرز بین آنها را مشخص می کند. در روش بستن دوتایی، پودهای نواحی رنگی مجاور بین رشته‌های تار که از بین آنها عبور می‌کنند در هم قفل می‌شوند.
سومک/سومک کلمه رایج برای روش پیچیدن پود است که برای تولید نقوش پیچیده و متنوع استفاده می شود. تارهای رنگی با الگوهای ریاضی دور تارها پیچیده می‌شوند و به بافندگان اجازه می‌دهند تا طرح‌های پیچیده‌ای با جریان آزاد ایجاد کنند که بر روی سطح کار نقش برجسته‌ای ایجاد می‌کند.
از آنجایی که این یک تکنیک دشوار است، اغلب با روسری های زمینی ساده بافته شده جایگزین می شود و اغلب در کارهای کوچکتر مانند کیف پول، سجاده نماز و حصیر استفاده می شود.
بروکاد روشی دشوار است که توسط بافندگان قبیله ای یوروک و ترکمن در آناتولی ارزش قائل شده است.
اینها تکنیک‌های پود اضافی یا پود اضافی هستند که به بافندگان اجازه می‌دهند تا الگوهایی را به پود معمولی اضافه کنند که نخ تار را کنار هم نگه می‌دارد. آنها شبیه به یک درج گلدوزی شده هستند و اغلب منجر به طرح برجسته می شوند.