در این مقاله، هر آنچه را که باید در مورد پسته خندان ایرانی، فواید، انواع و موارد دیگر بدانید، یاد خواهید گرفت.
وقتی در حد اعتدال مصرف شود، آجیل یک میان وعده و ماده غذایی محبوب در سراسر جهان است.
این تا حدودی به دلیل طعم لذیذ آنها است، بلکه به دلیل مزایای سلامتی فراوان آنها است.
پسته سابقه طولانی در استفاده در آشپزی دارد و در انواع غذاهای مختلف در فرهنگ ها یافت می شود.
پسته یکی از آجیل هایی است که مکمل وعده های غذایی شماست و طعم خاصی به آن می بخشد.
اگرچه می توان از آن ها به عنوان میان وعده لذت برد، اما طعم متمایز آنها باعث می شود که برای بسیاری از غذاها، از جمله ماهی، شیرینی ها و غیره، افزودنی
عالی باشد.
پسته ایرانی (که در فارسی به آن «پسته» نیز می‌گویند) به دلیل کیفیت بالا، طعم بی‌نظیر و حداکثر ارزش غذایی خود در سراسر جهان شناخته شده است.
یکی از مهمترین منابع ژرم پلاسم پسته در سراسر جهان، ایران دارای بیش از 70 رقم پسته ماده و تعداد زیادی ژنوتیپ نر است.
انواع پسته در ایران رایج است، اما از معروف ترین انواع پسته ایرانی می توان به کلگوچی، اکبری، ممتاز، بادامی، احمد عقی، اوخدی، شاه پسند و غیره اشاره کرد.
می توانید پسته های پوسته دار را نیز بخرید که بعد از جدا شدن پوست، مغز پسته است. خوردن آنها در مقایسه با پسته بدون پوست راحت تر است.
مغز پسته که بصورت کامل و پوسته پوسته شده است، یکی از پرطرفدارترین محصولات پسته در جهان است.
مغز پسته به طور طبیعی خوشمزه است و فاقد مواد نگهدارنده است و برای خوردن خام ایده آل است.
علاوه بر این، آنها را می توان با سایر آجیل ها به عنوان یک میان وعده ترکیب کرد.
پسته چیست؟
بسیاری از مردم پسته را با آجیل اشتباه می گیرند، اما این دانه های سبز ریز در واقع دانه های میوه پسته هستند.
پسته و بادام هندی از یک خانواده آجیل هستند. مردم از دیرباز پسته می خورند.
رنگ مغز پسته می تواند از زرد تا سبز متفاوت باشد. آنها معمولاً حدود یک اینچ طول و نیم اینچ قطر دارند.
قبل از خوردن پسته باید پوسته سفت آن را شکافت. پسته به لطف پوسته نیمه باز در چین لقب «آجیل شاد» را دریافت کرده است و پسته ایرانی را «پسته خندان»
می نامند.
اگر چه درخت پسته دارای شاخه های پهن است، به ندرت بالای 9 متر (30 فوت) رشد می کند.
هر برگ دارای یک تا پنج جفت برگچه پینه دار است که ضخیم، بزرگ و چرمی هستند.
طول آنها 1.5 تا 2 سانتی متر (0.6 اینچ) است و میوه های درشتی سفید در یک طرف بدون انتشار دانه تقسیم می شوند.
درختان نر همراه با درختان ماده به نسبت 1:5 یا 1:6 برای اطمینان از گرده افشانی و برداشت خوب کاشته می شوند.